του Γιώργου Βασσάλου, άγνωστη ημερομηνία συγγραφής

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας υβριδικός πολιτικός οργανισμός. Πρόκειται για ένα μείγμα μεταξύ διεθνούς οργανισμού και ομόσπονδου κράτους, καθότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος βαθμός κυριαρχίας που αναγνωρίζεται στα κράτη μέλη, αλλά συνεχής μεταφορά κυριαρχίας από τις εθνικές κυβερνήσεις προς τα όργανα της EE. Έπειτα, πρόκειται για συμμαχία και μηχανισμό «ολοκλήρωσης» αστικών κοινοβουλευτικών δημοκρατιών, αλλά το ίδιο το πολιτικό σύστημα της EE δεν τηρεί τις αρχές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας

Οι πολυεθνικές κρατούν τη νομοθετική πένα της EE

Δεν υπάρχει στην EE ένα κοινοβουλευτικό σώμα που να εκλέγεται με βάση το γενικό εκλογικό δικαίωμα και που να είναι αυτό κατεξοχήν αρμόδιο για το νομοθετικό έργο. Σε πολλές αστικές δημοκρατίες υπάρχουν δύο νομοθετικά σώματα; αλλά-πάντα το ένα τουλάχιστον εκλέγεται ‘εξ’ ολοκλήρου με γενικό δικαίωμα ψήφου και διαθέτει και την κύρια νομοθετική εξουσία. Δεν ισχύει έτσι σε επίπεδο EE, μια βασική προϋπόθεση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που συνίσταται στη δυνατότητα του «κυρίαρχου λαού» να εκλέγει το σώμα που έχει τη νομοθετική εξουσία.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) έχει το μονοπώλιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας στο πολιτικό σύστημα της EE. Είναι τό μόνο όργανο που μπορεί να προτείνει σχέδια ευρωπαϊκών οδηγιών και κανονισμών. Οι προτάσεις της μπορούν να τροποποιηθούν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από το Συμβούλιο που αποτελείται από τις 27 εθνικές κυβερνήσεις. Πρέπει ωστόσο τα δύο όργανα να συμφωνήσουν μεταξύ τους στο ποιες τροπολογίες θα κάνουν. Το καθένα τους μπορεί επίσης να απορρίψει ολοκληρωτικά την πρόταση της Επιτροπής αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει λιγότερο από μια φορά το χρόνο, τη στιγμή που εγκρίνονται γύρω στις εκατό νομοθετικές πρωτοβουλίες ετησίως.

(more…)