_.

Νίκος Ιγγλέσης, 27 Νοεμβρίου 2024

Στο νέο προϋπολογισμό που κατατέθηκε στη Βουλή, το έλλειμμα αυξάνεται από 5,7 δις το 2024 σε 5,9 δις το 2025. Αν συνυπολογιστούν όλοι οι φορείς του Δημοσίου, τα Νομικά Πρόσωπα, τα νοσοκομεία, τα Ασφαλιστικά Ταμεία (ΟΚΑ) και οι Δήμοι (ΟΤΑ), κάποιοι από τους οποίους έχουν προφανώς πλεόνασμα, τότε το έλλειμμα της λεγόμενης Γενικής Κυβέρνησης περιορίζεται σε 1,4 δις ευρώ.

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κ. Χατζηδάκης και τ’ άλλα στελέχη της Κυβέρνησης αρέσκονται να μιλούν για το ψευδώς αποκαλούμενο «πρωτογενές πλεόνασμα» του προϋπολογισμού που ανέρχεται σε 6 δις ή 2,4% του ΑΕΠ. Έτσι οι πολίτες νομίζουν ότι περισσεύουν χρήματα, η οικονομία πηγαίνει καλά και άρα μπορούν να ελπίζουν σε κάποια βελτίωση της ζωής τους.

Πρόκειται για στατιστικό τρικ, αφού στις δαπάνες του προϋπολογισμού δεν υπολογίζονται οι τόκοι του δημοσίου χρέους, ύψους 7,4 δις, ή 3% του ΑΕΠ που όμως θα πληρωθούν και μάλιστα κατά προτεραιότητα. Σ’ αυτό το πρωτογενές αποτέλεσμα, όπως πρέπει να λέγεται και όχι πλεόνασμα, μόλις προστεθούν οι τόκοι του χρέους τότε προκύπτει δημοσιονομικό έλλειμμα. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί;

(more…)

_.

Νίκ. Ιγγλέσης, 3 Μαρτίου 2024

Το δημόσιο χρέος (Χρέος Κεντρικής Διοίκησης) ανήλθε στο τέλος του 2023 σε 406,5 δισεκατομμύρια ευρώ και είναι αυξημένο σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο κατά 6,2 δις, σύμφωνα με το τελευταίο Δελτίο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Για το χρέος αυτό το Δημόσιο πλήρωσε το 2023 τόκους 6,5 δις ευρώ.

Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η οικονομία αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό, ότι ο προϋπολογισμός έχει πλεόνασμα (εννοεί το πρωτογενές αποτέλεσμα που δεν είναι όμως πλεόνασμα), ότι το χρέος μειώνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ και ότι έχουμε άφθονη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. Τότε, τι συμβαίνει και το χρέος συνεχώς αυξάνεται; Μήπως δε μας λένε ότι ως κράτος επιβιώνουμε μόνο με δανεικά;

Η Ελλάδα, το 2023, δανείστηκε 9,5 δις από τις χρηματαγορές με την έκδοση νέων ομολόγων, 1,9 δις από επανεκδόσεις ομολόγων και 3,9 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης. Συνολικά δανείστηκε 15,3 δις.  Παράλληλα πλήρωσε 6 δις για ομόλογα που έληξαν, 7 δις για αποπληρωμή  δανείων του Μηχανισμού Στήριξης (Μνημόνια) και 895 εκατ. για άλλα δάνεια (Τράπεζα της Ελλάδος, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κλπ). Συνολικά πλήρωσε 13,9 δις ευρώ. Τα υπόλοιπα 1,4 δις του δανεισμού πήγαν στην πληρωμή, μέρους μόνο, των τόκων του χρέους.

(more…)

_.

Ν. Ιγγλέσης, 4 Φεβρουαρίου 2023

Μια απίστευτη αφέλεια και άγνοια ή μήπως αφανής σκοπιμότητα χαρακτηρίζουν το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό στα ύψιστα θέματα της εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Καταγράφουμε ορισμένες από τις θέσεις που έχουν διατυπωθεί δημοσίως:

1. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης σε πολλές αναφορές του δηλώνει ότι το μόνο θέμα διαπραγμάτευσης με την Τουρκία είναι ο οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Μόνο που στις θαλάσσιες ζώνες, εκτός της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας, περιλαμβάνονται και τα χωρικά ύδατα και η συνορεύουσα ζώνη.

Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, κάθε κράτος έχει δικαίωμα να καθορίσει τα όρια των χωρικών υδάτων του και της συνορεύουσας ζώνης  χωρίς διαπραγματεύσεις με τις έναντι ή παρακείμενες χώρες. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα θέμα διαπραγμάτευσης για οριοθέτηση. Αν η απόσταση είναι μικρότερη των 24 ν.μ. τότε τα χωρικά ύδατα φτάνουν μέχρι τη μέση γραμμή μεταξύ των δύο πλευρών. Αντίθετα, το υπουργείο των Εξωτερικών στις ανακοινώσεις του αναφέρει ορθά ότι το μόνο θέμα διαπραγμάτευσης είναι η οριοθέτηση της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας.

Τι θέλει να μας πει ο κ. Μητσοτάκης; Ότι είναι διατεθειμένος να διαπραγματευτεί με την Τουρκία το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να καθορίσει τα χωρικά ύδατά της, τη συνορεύουσα ζώνη και τον εναέριο χώρο της;

2. Πρόσφατα ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε ότι τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου είναι νατοϊκά νησιά. Αλλά, αν είναι νατοϊκά τότε σ’ αυτά έχει δικαιώματα και η Τουρκία που μετέχει στο ΝΑΤΟ. Έτσι, με μια δήλωσή του, ο Πρωθυπουργός «γκρίζαρε» την κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου. Τώρα τα νησιά δεν είναι αποκλειστικά ελληνικά, αλλά, ελληνο-νατοϊκά. Δηλαδή, σ’ αυτά ασκούν κυριαρχία, από κοινού, τα 30 κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, στα οποία εκτός της Τουρκίας περιλαμβάνονται η Αλβανία, τα Σκόπια και η Βουλγαρία για να περιοριστούμε μόνο στις γειτονικές χώρες.

Πρόκειται για λάθος, για αφέλεια ή υπάρχει κάποια σκοπιμότητα;

3. Οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος δηλώνουν, συχνά – πυκνά, ότι τα σύνορα της Ελλάδας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλους βέβαια τους έχει ξεπεράσει ο Αλέκης Τσίπρας όταν στο παρελθόν, όντας πρωθυπουργός, αναρωτήθηκε δημοσίως: «Υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα;»

Η ΕΕ, όμως, ούτε μπορεί ούτε θέλει να υπερασπιστεί τα ελληνικά σύνορα. Δεν μπορεί γιατί δεν έχει στρατιωτικό βραχίονα και δε θέλει γιατί υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα των επί μέρους κρατών που την απαρτίζουν σε σχέση με την Τουρκία. Συμφέροντα γεωπολιτικά, στρατιωτικά (πώληση οπλικών συστημάτων) και ιδιαίτερα οικονομικά.

(more…)

_.

Ν. Ιγγλέσης, 20 Ιανουαρίου 2023

Την περασμένη Τρίτη (17-1-23) το ελληνικό Δημόσιο δανείστηκε, από τις «αγορές», 3,5 δις ευρώ. Το κρατικό ομόλογο που εκδόθηκε είναι δεκαετούς διάρκειας με επιτόκιο 4,4%. Το Δημόσιο, δηλαδή, θα πληρώνει κάθε χρόνο για τους τόκους αυτού του ομολόγου 154 εκατ. Σε δέκα χρόνια θα έχει καταβάλλει συνολικά 1,54 δις ευρώ για τόκους και το 2033 θα αποπληρώσει τα 3,5 δις. Οι τόκοι, δηλαδή, θα ανέλθουν στο 44% του αρχικού κεφαλαίου.

Σημειώνουμε ότι πριν από περίπου ένα χρόνο (22-2-22) το ελληνικό Δημόσιο είχε εκδώσει επίσης ένα δεκαετές ομόλογο 3,7 δις αλλά με επιτόκιο 1,75%. Το νέο επιτόκιο είναι αυξημένο κατά 151% σε σχέση με αυτό πριν από ένα χρόνο. Ο υπουργός Οικονομικών Χ. Σταϊκούρας δήλωσε ότι η επιτυχής έκδοση του νέου ομολόγου αποδεικνύει ότι οι «αγορές» εμπιστεύονται την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας!

Τώρα τίθεται το ερώτημα: Τι θα κάνει τα 3,5 δις το Δημόσιο; Με αυτά θα πληρώσει ένα μέρος μόνο των υποχρεώσεων του. Μέσα στο 2023 πρέπει να πληρωθούν 4,5 δις για ένα ομόλογο που λήγει στο τέλος Ιανουαρίου, 2,6 δις από τα δάνεια GLF (1ο Μνημόνιο), 1,7 δις από τα δάνεια EFSF (2ο Μνημόνιο) και άλλα δάνεια 1 δις. Συνολικά 9,8 δις ευρώ. Στο ποσό αυτό δε συμπεριλαμβάνεται η αναχρηματοδότηση των Εντόκων Γραμματίων και των Repos  Τέλος πρέπει να πληρωθούν πάνω από 6 δις για τους τόκους του συνολικού δημόσιου χρέους των 395 δις ευρώ.

Θα ακολουθήσουν υποχρεωτικά και νέες εκδόσεις ομολόγων το 2023, μάλλον, με ακόμη πιο αυξημένα επιτόκια. Επίσης για τις πληρωμές θα χρησιμοποιηθεί μέρος των ταμειακών διαθεσίμων που επίσης προέρχονται από παλαιότερο δανεισμό.

Αυτό συμβαίνει γιατί η εξυπηρέτηση του χρέους (χρεολύσια και τόκοι) δεν μπορούν να  πληρωθούν από τους φόρους που εισπράττει το κράτος αφού ο προϋπολογισμός είναι συνεχώς ελλειμματικός. Το δημοσιονομικό έλλειμμα ανήλθε σε 16,6 δις το 2020, σε 13,5 δις το 2021 και σε 8,5 δις το 2022. Όλα αυτά τα ελλείμματα καλύφθηκαν από πρόσθετο δανεισμό με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να αυξηθεί κατά περίπου 39 δις τα τρία τελευταία χρόνια.

Ο δανεισμός δεν είναι εκ προοιμίου θετικός ή αρνητικός, αλλά, εξαρτάται από το πώς θα χρησιμοποιηθούν τα δανεικά.  Θετικός θα ήταν ο δανεισμός αν τα 3,5 δις επενδύονταν π.χ. για την κατασκευή τριών ή τεσσάρων μεγάλων βιομηχανικών μονάδων οπότε αυτές, μέσα σε μια δεκαετία, με την παραγωγή τους, τα κέρδη τους και την πληρωμή ΦΠΑ και φόρων εισοδήματος (επιχειρήσεων και εργαζομένων) θα κάλυπταν το δανεισμό και τους τόκους του, ενώ θα υπήρχαν πρόσθετα οφέλη για τη συνολική οικονομία και την απασχόληση.

Αντίθετα, τα δάνεια που λαμβάνει το ελληνικό Δημόσιο χρησιμοποιούνται για την ανακύκλωση του χρέους, δηλαδή, νέα δάνεια για την πληρωμή των παλαιότερων και με καταβολή πρόσθετων τόκων. Επίσης, ένα μέρος των δανείων χρησιμοποιείται για επιδοτήσεις στην κατανάλωση οι οποίες, όσο αναγκαίες είναι για μια περίοδο, εξανεμίζονται εντός μηνών αφήνοντας χρέη που θα πρέπει να πληρωθούν μεσοπρόθεσμα. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί αναπόφευκτα στον προθάλαμο μιας νέας χρεοκοπίας και την επιβολή μνημονίων για να διατηρηθεί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, όπως έγινε την περίοδο 2010-2018.

Το δημόσιο χρέος είναι στο σύνολό του σ’ ένα νόμισμα που δεν μπορεί να εκδώσει η Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή, είναι συναλλαγματικό. Έτσι, η εκάστοτε κυβέρνηση για να πληρώνει τα ετήσια τοκοχρεολύσια, να καλύπτει το δημοσιονομικό έλλειμμα και να παρέχει τα αναγκαία επιδόματα μπορεί μόνο να δανείζεται. Δεν μπορεί να εκδώσει νέο χρήμα που να καλύπτει έστω ένα μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας.

Η κατάσταση είναι αδιέξοδη όσο κι αν η Κυβέρνηση, για προεκλογικούς λόγους, μιλάει για ισχυρή οικονομία και αναπτυξιακή προοπτική. Το χρέος συνθλίβει οποιαδήποτε αναπτυξιακή προοπτική γιατί όλοι οι πόροι της χώρας κατευθύνονται στην εξυπηρέτησή του.

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε ως απάντηση σ’ έναν φίλο που με ρώτησε προ ημερών: «Πώς αυξάνεται συνεχώς το δημόσιο χρέος, που πάνε τα λεφτά;».

Πηγή: ellinikiantistasi.gr

Ν. Ιγγλέσης, 4 Μαίου 2021

Συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων και την αντικατάστασή τους από το ευρώ, στα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης (Euro area). Δύο σημαντικές κρίσεις, η χρηματοπιστωτική του 2008 και αυτή της πανδημίας του 2020, ανέδειξαν το σαθρό υπόβαθρο μιας Νομισματικής Ένωσης που είναι ανίκανη, εκ κατασκευής, να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε έκτακτη κατάσταση και δεν μπορεί να επιβιώνει παρά μόνο μέσω διαρκούς λιτότητας.

Το βασικό πρόβλημα οφείλεται στο ότι από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες απαγορεύεται στα κράτη – μέλη να εκδίδουν ευρώ και στο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) απαγορεύεται να δανείζει τα κράτη, όπως κάνουν όλες οι Κεντρικές Τράπεζες στον κόσμο. Τα μέλη της Euro area για να χρηματοδοτούν τα δημοσιονομικά ελλείμματά τους και να αποπληρώνουν τα χρεολύσια του δημόσιου χρέους τους μπορούν μόνο να δανείζονται ή να αυξάνουν τους φόρους και να μειώνουν τις δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κλπ). Η εναλλακτική λύση, δηλαδή, η έκδοση νέου χρήματος απαγορεύεται.

Η πανδημία του 2020 τίναξε στον αέρα την Euro area, όλες τις σαθρές θεωρίες και την προπαγάνδα των ευρωφετιχιστών. Το Μάαστριχτ με το όριο του 60% για το χρέος και του 3% για το δημοσιονομικό έλλειμμα, προκειμένου να μπορεί να υφίσταται το ευρώ, ανήκει στην ιστορία. Μπροστά στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που προκάλεσε ο Covid-19 η ΕΕ ενεργοποίησε, το Μάρτιο του 2020, τη γενική ρήτρα διαφυγής από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Οι κυβερνήσεις μπορούν να δανείζονται αφειδώς για να καλύψουν τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματά τους με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτινάσσεται.

(more…)

Ν. Ιγγλέσης, 20 Δεκεμβρίου 2020

Γιατί επιβλήθηκαν τα Μνημόνια;

Η εθνική κυριαρχία, ακόμα και για τις Μεγάλες Δυνάμεις, είναι ένα σχετικό, όχι απόλυτο, μέγεθος και εξαρτάται από τους συντελεστές ισχύος κάθε κρατικής οντότητας. Ένας από τους σημαντικότερους αν όχι ο σημαντικότερος, συντελεστής ισχύος είναι η νομισματική – οικονομική ανεξαρτησία. Για να γίνει κατανοητό το «Ελληνικό Ζήτημα Εθνικής Κυριαρχίας» πρέπει να απαντηθεί ένα καθοριστικό ερώτημα: Γιατί επιβλήθηκαν τα Μνημόνια; Βέβαια το πολιτικό σύστημα, που τα υπέγραψε, έδωσε τη δική του απάντηση. Είπε ότι ήταν αναγκαία, ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, ότι ήταν μονόδρομος.

Μια «επιχείρηση φόβος» τέθηκε σε άμεση εφαρμογή για να πείσει τους Έλληνες ότι χωρίς τα μνημόνια δε θα είχαν τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα και άλλα αγαθά. Στη συνέχεια μια «γκεμπελικής υφής» προπαγάνδα ανέλαβε να υποτάξει όχι μόνο την οικονομική συμπεριφορά των πολιτών αλλά και τον τρόπο που σκέπτονται, που αξιολογούν, που κατανοούν την κοινωνία και τον κόσμο. Στόχος ήταν να διαμορφωθεί ο «μνημονιακός ιδιότυπος» του παγκοσμιοποιημένου ραγιά με εργαλεία τον παράλογο φόβο, την ανασφάλεια για το μέλλον και την υποταγή σε υπέρτερες δυνάμεις.

Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 όξυνε, σε υπέρτατο βαθμό, την οικονομική και δημοσιονομική ανισορροπία της Ελλάδας. Το 2009 η χώρα μας πλήρωσε για την εξυπηρέτηση (όχι αποπληρωμή) του δημόσιου χρέους 41,4 δις ευρώ (29,1 δις για χρεολύσια και 12,3 δις για τόκους). Παράλληλα είχε ένα πρωτογενές (δηλαδή πριν την πληρωμή των τόκων) δημοσιονομικό έλλειμμα 23,7 δις. Συνολικά δηλαδή, πλήρωσε 65,1 δις (28% του τότε ΑΕΠ) τα οποία υποχρεωτικά, λόγω της ένταξης στην Ευρωζώνη, δανείστηκε από της αγορές. Ήταν ηλίου φαεινότερον ότι ένας τέτοιου ύψους δανεισμός, που με την πάροδο του χρόνου θα αυξανότανε, δεν μπορούσε να συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια. Το τελευταίο ομόλογο που εκδόθηκε, αρχές του 2010, είχε επιτόκιο 6,25%. Η Ελλάδα ήταν μη βιώσιμη μέσα στο ευρώ.

(more…)

Σχόλιο GMR:   Αγαπητέ Νίκο Ιγγλέση,

“Όπως το 2010 στην Ελλάδα, όπως το 2013 στην Κύπρο, όπως το 2018 (Συμφωνία των Πρεσπών), όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις οι εγχώριες πολιτικές ηγεσίες προτάσσουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης και όχι αυτά του Ελληνισμού. Αν αυτό δεν αλλάξει σύντομα το έθνος των Ελλήνων θα αντιμετωπίσει απόλυτο υπαρξιακό κίνδυνο.”

Για να αλλάξει “αυτό”, πρέπει να μπουν στην πάντα οι ΥΠΑΙΤΙΟΙ για “το αυτό”.

Πως θα μπουν όμως στην πάντα, όσο ελέγχουν μμε, ηγεσία δικαιοσύνης, ηγεσία αστυνομίας, ΚΕΔΕ,ΓΣΕΕ, συμβολαιογράφους, δικηγορικούς συλλόγους;

Άρα, πρέπει να ΚΛΟΝΙΣΤΕΙ το πλέγμα υπαιτίων και των αναφερθέντων συνενόχων, ο δε κλονισμός ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ με “Ο καθένας αντιμνημονιακος χώρια και ενάντια στον άλλον” και με παροχή επίφασης Δημοκρατίας (μέσω του δεκαετούς βουρ για τη βουλή) στον “Τι κι αν είναι Κατοχή” Αντιπροσωπευτικό Κοινοβουλευτισμό.

Προς τούτων και η εδώ τριλογία (για δημοκρατικό αντιμνημονιακό διάλογο επιστημόνων/ διανοούμενων-στρατιωτικών αναλυτών-δημοσιογράφων).

._

Ν. Ιγγλέσης, 3 Οκτωβρίου 2020

• Οι ευρωπαίοι ηγέτες αποδείχτηκαν γελοίοι.

• Η Τουρκία εξήλθε αλώβητη και συνεχίζει.
• Ελλάδα και Κύπρος έχασαν μια ακόμη μάχη.

Η Σύνοδος Κορυφής (1-2/10/20) απέδειξε, για μια ακόμη φορά, πόσο πολιτικά γελοία είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορεί να επιβάλλει, έστω και ανώδυνες, κυρώσεις σε μια τρίτη χώρα, την Τουρκία. Δεν μπορεί να προσφέρει ούτε την ελάχιστη ουσιαστική βοήθεια σε δύο κράτη – μέλη της, την Ελλάδα και την Κύπρο, που υφίστανται, για χρόνια, την τουρκική επιθετικότητα. Μπορεί μόνο να κάνει αμφίσημες δηλώσεις που παραπέμπουν τη λύση των σημερινών προβλημάτων στο μέλλον, αν και όταν υπάρξει ομοφωνία. Θα ξανασυζητήσει για την Τουρκία τον προσεχή Δεκέμβριο.

Η ΕΕ είναι ένας «πολιτικός νάνος» που δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστική γεωπολιτική επιρροή. Το μόνο που έχει συνηθίσει να κάνει είναι να προσπαθεί να «δωροδοκήσει» τους άλλους διεθνείς παίκτες προκειμένου να εναρμονιστούν με τα συμφέροντά της. Έτσι, στο Κείμενο Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής, υπόσχεται στην Τουρκία, «αν είναι καλό παιδί», να δρομολογήσει τον εκσυγχρονισμό της τελωνειακής ένωσης, τη διευκόλυνση του εμπορίου, τις διαπροσωπικές επαφές (κατάργηση βίζας) και τη συνεργασία σε ζητήματα μετανάστευσης. Όλα αυτά θα έχουν οικονομικό όφελος για την Άγκυρα και οι Ευρωπαίοι ελπίζουν «να τσιμπήσει». Το πιθανότερο είναι ότι και τα οικονομικά οφέλη θα εισπράξει και τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της θα συνεχίσει να υλοποιεί.

(more…)

Σχόλιο GMR: “Δειλές, φοβικές, ανίκανες, αφελείς” είναι κατά τη γνώμη των συναγωνιστών της “Ελληνικής Αντίστασης”, οι πολιτικές ηγεσίες σε Ελλάδα-Κύπρο.

Μάλιστα, προβαίνει και σε διευκρινήσεις η συναγωνίστρια οργάνωση υποψήφια πολιτευτής, “Ελληνική Αντίσταση”:

“Αδυνατούν να προετοιμάσουν την αντίσταση του Ελληνισμού.”, εκτιμά το πολιτικό και αύριο υποψήφιο για την Κατοχική Βουλή συναγωνιστικό σχήμα.

Παρακάτω, αντιγράφουμε την συμπύκνωση των απόψεων των συναγωνιστών για τις πολιτικές ηγεσίες:

“Οι πολιτικές ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία είναι κατώτερες των απαιτήσεων επιβίωσης του έθνους. Αδυνατούν ή δε θέλουν να αντιληφθούν το μέγεθος των απειλών που συσσωρεύονται. Αδυνατούν να προετοιμάσουν την αντίσταση του Ελληνισμού. Δειλές, φοβικές, ανίκανες και αφελείς έχουν εκχωρήσει τη διαχείριση των ύψιστων εθνικών συμφερόντων στις ξένες δυνάμεις που ελέγχουν τη χώρα, μέσω του νομίσματος και του χρέους. Οι πολιτικές ηγεσίες αναλώνονται στην καθημερινή μικροκομματική διαχείριση και τη ψηφοθηρία με μοναδικό στόχο τη χειραγώγηση των πολιτών κατά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.”

Από την πλευρά μας, από την πλευρά της δημόσιας τοποθέτησης της G-M-R, ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΜΕ: Κατά την γνώμη μας, δεν πρόκειται για ζήτημα άσκησης κυβερνητικής ή αντιπολιτευτικής τακτικής “κατώτερης των απαιτήσεων”, από δειλία, φόβο, ανικανότητα, αφέλεια.

Κατά την γνώμη της G-M-R, πρόκειται για ΙΔΙΟΤΕΛΗ σφετερισμό λαϊκής κυριαρχίας/εσχάτη προδοσία από πλευράς κυβερνώντων και για παράβαση κοινοβουλευτικού καθήκοντος σε βαθμό ανοχής (έως συνενοχής κατά περίπτωση) των εγκλημάτων των κυβερνώντων, από πλευράς αντιπολίτευσης^(*), με σκοπό, κατά περίπτωση (κυβέρνησης -αντιπολιτευομένων), τον ταυτόχρονο προσπορισμό, ιδίου οφέλους και οφέλους προς τρίτους (ξένο παράγοντα, δηλαδή, Γερμανία, Αμερική, Δανειστές, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΔΝΤ, παραθεσμικά κέντρα πχ λέσχες Μπίλντερμπεργκ, Τριλάτεραλ, Ίδρυμα Σόρος, κλπ.).

Στα παραπάνω, προσθέτουμε την δίχως δειλία, φόβο, ανικανότητα, αφέλεια, αλλά με περισσό μένος και συμφώνως προς τις απαιτήσεις του ξένου παράγοντα (ούτε σταλιά λιγότερο), κατάπνιξη της αντίστασης “των αγανακτισμένων” της πλατείας Συντάγματος την περίοδο 2011-2014(αλλά και των εξεγέρσεων για “Συμφωνία των Πρεσπών” και “Μεταναστευτικό”).

Όλα τα παραπάνω αφορούν, αυτόν ή τον άλλον τρόπο έμπρακτης ΕΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (και όχι διαρκώς προεκλογικής εν καιρώ Κατοχής, αντιπαράθεσης).

Από την πλευρά της G-M-R, αποστείλαμε την εδώ πρόταση/στάση ζωής για αντιστασιακή-απελευθερωτική-αναγεννητική συνέργεια στην παρακάτω λίστα αποδεκτών, μεταξύ αυτών και στην “Ελληνική Αντίσταση” και συνεχίζουμε να αναμένουμε κάποια απάντηση^(**).

(**) Σημειώνουμε την παρακάτω “υπέρ της αμυντικής δυνατότητας της χώρας” ΔΕΣΜΕΥΣΗ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Επ’ αυτής της ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ, ρωτάμε την ΕΛ.ΑΝ. και ιδιαίτερα τον φίλο Ν. ΙΓΓΛΕΣΗ: “Ρωτήσατε το ΝΑΤΟ αν μας επιτρέπει (και με τον τρόπο που θα ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ούτως ώστε να μην συμμετέχουμε, ούτε να διευκολύνουμε νατοϊκά εγκλήματα οπουδήποτε;), πως βλέπει το, “Στην οποιαδήποτε συμμαχία δεν πρέπει να ανήκουμε αλλά να συμμετέχουμε“.

Επίσης ρωτάμε: Μήπως με τέτοιες ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ αφελείς ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ οδηγηθήκαμε στην Συμφωνία της Λισαβόνας, στην Συμφωνία του Μάαστριχτ, στα Μνημόνια, στην Συμφωνία των Πρεσπών, στην διχοτόμηση της Κύπρου, στην συμμετοχή σε νατοϊκά εγκλήματα; Ή μήπως οι προηγούμενες δεσμεύσεις δεν ήταν αφελείς, αλλά μπορούσαμε να αλλάξουμε τον χαρακτήρα των νατοϊκών επεμβάσεων για Κυπριακό, Πρέσπες, και των αμερικανοευρωπαϊκών ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ για Μνημόνια, Μάαστριχτ (συνημμένο), Λισαβόνα(http://www.matrix24.gr/2019/05/i-architektoniki-tis-lisavonas-ke-i-evroekloges/);

*** Η ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ***

“… Η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ δε θα ενισχύσει τις αμυντικές δυνατότητες της Ελλάδας που είναι το ζητούμενο, αλλά αντίθετα θα αναβαθμίσει τον τουρκικό παράγοντα για τις άλλες χώρες της Βορειο-Ατλαντικής Συμμαχίας.

…

Στην οποιαδήποτε συμμαχία δεν πρέπει να ανήκουμε αλλά να συμμετέχουμε. …”

εδώ το συνημμένο ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ Π σκέψεις ως κριτικές παρατηρήσεις

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΙΚΟ ΙΓΓΛΕΣΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ (ΕΔΩ ΣΥΓΚΛΗΣΗ… , και συγκεκριμένα, 

  ΜΕ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΚΕΣ ΚΟΛΛΕΓΙΕΣ;;;

._

Ελληνική Αντίσταση, 2 Ιανουαρίου 2020

Η Ελλάδα και η Κύπρος – οι δύο κρατικές οντότητες του ελληνικού έθνους – βρίσκονται αντιμέτωπες, μ’ ένα συνδυασμό θανάσιμων απειλών. Αυτό που διακυβεύεται, μέσα στο σημερινό εθνοκεντρικό, πολυπολικό, άναρχο και άκρως ανταγωνιστικό κόσμο, είναι αν οι Έλληνες θα επιβιώσουν ως ελεύθερο και ανεξάρτητο έθνος ή θα καταστούν αναλώσιμοι και θα υποταχθούν – διαλυθούν από υπέρτερες δυνάμεις.

Η ουσιαστική χρεοκοπία, το 2010, μέσα στην Ευρωζώνη οδήγησε στα Μνημόνια τα οποία προκάλεσαν την καταστροφή της παραγωγικής βάσης της χώρας, την αύξηση της ανεργίας, τη φτωχοποίηση μεγάλου τμήματος του λαού, τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής, τον αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος, την εκποίηση σε ξένους στρατηγικών υποδομών και επιχειρήσεων, την πληθυσμιακή συρρίκνωση (μείωση γεννήσεων – ελληνική μετανάστευση), ενώ επιταχύνθηκε η δημογραφική αλλοίωση με την εγκατάσταση στο ελληνικό έδαφος πρόσθετων αλλοεθνών – αλλόθρησκων πληθυσμών.

Η εκχώρηση της νομισματικής ανεξαρτησίας στη Φρανκφούρτη (ΕΚΤ), με την αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ το 2002, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός δυσθεώρητου συναλλαγματικού χρέους το οποίο έχει υποδουλώσει, για πολλές δεκαετίες, τη χώρα στους δανειστές. Η υποδούλωση δεν έχει μόνο οικονομική διάσταση αλλά και γεωπολιτική. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι όλοι οι συντελεστές ισχύος του Ελληνισμού καταρρέουν, εδώ και χρόνια, με γεωμετρική πρόοδο.

Από την πλευρά της, η νεο-οθωμανική – αναθεωρητική Τουρκία εκμεταλλευόμενη την ελληνική αδυναμία προωθεί τα επεκτατικά σχέδιά της στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη. Κανένα διεθνές δίκαιο και καμιά συμμαχία (ΕΕ – ΝΑΤΟ – Ενεργειακή Συνεργασία στην Α. Μεσόγειο κλπ) δε θα προστατεύσει τον Ελληνισμό από την τουρκική λαίλαπα όταν, πολύ σύντομα, θα έχει ανατραπεί αποφασιστικά ο συσχετισμός ισχύος στο ελληνοτουρκικό σύστημα. Οι Έλληνες θα είναι ανίσχυροι και μόνοι τους.

Οι πολιτικές ηγεσίες σε Αθήνα και Λευκωσία είναι κατώτερες των απαιτήσεων επιβίωσης του έθνους. Αδυνατούν ή δε θέλουν να αντιληφθούν το μέγεθος των απειλών που συσσωρεύονται. Αδυνατούν να προετοιμάσουν την αντίσταση του Ελληνισμού. Δειλές, φοβικές, ανίκανες και αφελείς έχουν εκχωρήσει τη διαχείριση των ύψιστων εθνικών συμφερόντων στις ξένες δυνάμεις που ελέγχουν τη χώρα, μέσω του νομίσματος και του χρέους. Οι πολιτικές ηγεσίες αναλώνονται στην καθημερινή μικροκομματική διαχείριση και τη ψηφοθηρία με μοναδικό στόχο τη χειραγώγηση των πολιτών κατά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

…

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: ellinikiantistasi.gr

Νίκος Ιγγλέσης, 17 Φεβρουαρίου 2020

Από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε τα καθήκοντά της η νέα κυβέρνηση άρχισε να εξαγγέλλει μειώσεις φόρων, αυξήσεις μισθών και συντάξεων καθώς και κάθε είδους επιδόματα. Έχει τέτοια πρεμούρα που σε ορισμένες περιπτώσεις εξαγγέλλει και τα μέτρα που σχεδιάζει να εφαρμόσει μετά έξι μήνες ή μετά ένα χρόνο, πάντα υπό την προϋπόθεση, όπως λέει, ότι θα υπάρχει «δημοσιονομικός χώρος». Σ’ ένα τμήμα της κοινωνίας δημιουργείται η εντύπωση ότι μας πρόεκυψε μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, που δεν έχει καμιά σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, κατά τη διετία 2012-14, υπό τον Α. Σαμαρά.

Τι συμβαίνει πραγματικά; Τέλειωσε η εσωτερική υποτίμηση, η λιτότητα, η ενισχυμένη εποπτεία των δανειστών; Το δημόσιο χρέος έχει ρυθμιστεί οριστικά; Η ανάπτυξη είναι προ των πυλών και οι επενδύσεις σύντομα θα δώσουν δουλειές και υψηλότερα εισοδήματα στους πολίτες; Μια νέα εποχή ευμάρειας αρχίζει; Δυστυχώς τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει.

Κατά τα οκτώ μνημονιακά χρόνια επιβλήθηκαν από τους δανειστές τόσοι πολλοί φόροι και περιορίστηκαν τόσο δραστικά οι δαπάνες (μισθοί, συντάξεις κλπ) ώστε τελικά ο προϋπολογισμός να εμφανίσει ένα μικρό δημοσιονομικό πλεόνασμα (όχι πρωτογενές). Αυτό το δημοσιονομικό πλεόνασμα ήταν 1.830 εκατ. ευρώ (1% του ΑΕΠ) το 2018, 2.217 εκατ. (1,2% του ΑΕΠ) το 2019 και προβλέπεται να είναι 2.308 εκατ. (1,2% του ΑΕΠ) το 2020. Αυτά τα λεφτά μοίρασε παλαιότερα ο Α. Τσίπρας («13η σύνταξη», μείωση ΦΠΑ στην εστίαση και μερικά τυποποιημένα τρόφιμα κλπ) και αυτά μοιράζει σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης (μείωση ΕΝΦΙΑ, κοινωνικό μέρισμα 700 ευρώ σε 300.000 νοικοκυριά – συνολικά 215 εκατ. κλπ.).

(more…)

Νίκος Ιγγλέσης, 6 Φεβρουαρίου 2020

Η ιντελιγκέντσια (οι διανοούμενοι) υπήρξε διαχρονικά η κινητήρια δύναμη κάθε σημαντικού ιστορικού γεγονότος, όπως κοινωνικές επαναστάσεις, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, αμυντικοί πόλεμοι, αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση μιας χώρας κλπ.

Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις ήταν η ιντελιγκέντσια που προετοίμασε το έδαφος και οι εκπρόσωποί της ηγήθηκαν στη σύγκρουση που ακολούθησε. Η προετοιμασία του εδάφους γίνεται με την άσκηση σφοδρής αλλά και εμπεριστατωμένης κριτικής στην υπάρχουσα εξουσία, με την ταυτόχρονη  προβολή μιας αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης, προς όφελος του λαού και του έθνους.

Ο Ελληνισμός στην Ελλάδα και την Κύπρο βρίσκεται αντιμέτωπος μ’ έναν συνδυασμό θανάσιμων απειλών, η αντιμετώπιση των οποίων – επιτυχής ή όχι – θα καθορίσει την περαιτέρω ύπαρξή του, μέσα στο σημερινό άναρχο, πολυπολικό, εθνοκεντρικό και ανταγωνιστικό κόσμο. Δυστυχώς η ελληνική ιντελιγκέντσια, στο μεγαλύτερο τμήμα της, έχει λιποτακτήσει από τον ιστορικό ρόλο της.

Η ιντελιγκέντσια δεν αποτελεί μια κοινωνική τάξη ή ομάδα αλλά διαπερνάει οριζοντίως όλο το σώμα της κοινωνίας. Σ’ αυτήν ανήκουν πνευματικοί άνθρωποι, δηλαδή, επιστήμονες, καθηγητές – εκπαιδευτικοί, συγγραφείς και ποιητές, καλλιτέχνες, πολιτικές και στρατιωτικές προσωπικότητες, δημοσιογράφοι, αναλυτές, και γενικά άνθρωποι που κατέχουν γνώση. Όσοι απ’ αυτούς, ανεξάρτητα από το επάγγελμά τους ή την κοινωνική τάξη από την οποίαν προέρχονται, διαθέτουν ανεπτυγμένη κρίση, αναλυτική ικανότητα και συνθετική σκέψη μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκουν στην ιντελιγκέντσια του τόπου. Μιλάμε, δηλαδή, για μορφωμένους ανθρώπους, που εκτελούν ένα σύνθετο διανοητικό έργο και όχι απλά για εγγράμματους ή τεχνοκράτες.

(more…)