ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
_.
Γιώρ. Βοσκόπουλος 19 Ιανουαρίου 2024
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Είναι σαφές ότι τα μεταμοντέρνα οικονομικά, οργανωτικά, αξιακά και πολιτισμικά δεδομένα λειτουργούν σήμερα σαν πολιορκητικός κριός και στοχοποιούν το έθνος-κράτος ως σημαίνoν αλλά και τα σημαινόμενα στα οποία παραπέμπει. Στόχος να διαμορφώσουν νέες παγκόσμιες πολιτικο-οικονομικές, θεσμικές, διαχειριστικές και κοινωνικές νόρμες. Κοινό σημείο αυτών των επιλογών αποτελεί η ομογενοποίηση και η εξάλειψη της διαφορετικότητας, είτε αυτή παραπέμπει στο οικονομικό, είτε στο πολιτισμικό-αξιακό πεδίο. Η καταστατική αμφισβήτηση αξιακών προτύπων (“challenging foundational thoughts”) αποτελεί μία πραγματικότητα της νέας διακυβέρνησης.
Στο πολιτικό-πολιτισμικό πεδίο οι διεργασίες αφορούν το ρόλο ή ακόμα και την επιβίωση (με την παρούσα μορφή του) του έθνους-κράτους, το οποίο σημειολογικά αλλά και λειτουργικά διαφαίνεται να αποτελεί έννοια και θεσμό μη συμβατό με τους στόχους που έχουν θέσει οι πολιτικές ελίτ και το διεθνικό κεφάλαιο στις αναδυόμενες μορφές διακυβέρνησης. Κινούμαστε μεταξύ της “παγκοσμιοποίησης του χειρότερου”, της βίαιης αλλά θεσμικά και διαδικαστικά νομιμοποιημένης αποδόμησης του “παλαιού” και της δημιουργίας μίας μετα-δημοκρατικής κανονικότητας που παραπέμπει σε μία ιδιόμορφη, “λανθάνουσα δημοκρατία”.
Η εθνική κυριαρχία περιορίζεται, ενώ διογκώνεται το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Η παρατεταμένη πολυεπίπεδη κρίση δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για το ρόλο του έθνους-κράτους, αλλά και των πολιτικών ελίτ στη διαδικασία διακυβέρνησης μίας κρατικής οντότητας. Οι εθνοκρατικές αντιλήψεις δαιμονοποιούνται, ενώ ζητήματα εθνικής ταυτότητας οριοθετούνται αυθαίρετα ή και παραπλανητικά εντός της σφαίρας της “ακροδεξιάς” ιδεολογίας μέσα από μία αφαιρετική λογική. Τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα με τη σαφή συναίνεση σημαντικού μέρους των πολιτικών ελίτ.
………………….
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
_.
Δανιήλ Σπαρτιάτης, 24 Ιουλίου 2024
Στις 24 Ιουλίου 1974 το σοκ της τουρκικής εισβολής ,ακολούθησε η «αποκατάσταση της Δημοκρατίας»…Στην Κύπρο ξεκινούσε μια τραγωδία που διαρκεί 50 χρόνια και στην Ελλάδα οι πολίτες πανηγύριζαν για την πτώση της χούντας και την επάνοδο της Δημοκρατίας…
Ήρθε η Δημοκρατία εκείνο το ξημέρωμα; Ποια Δημοκρατία; Πόση Δημοκρατία; Με ποιους να την υπηρετούν και να την διαφυλάττουν;
Απάντηση δίνει ένας άνθρωπος που έζησε τα γεγονότα…
Ο κ.Δανιήλ Σπαρτιάτης, από το 1972 είχε ενεργή συμμετοχή στις διεργασίες του φοιτητικού κινήματος.Στην εξέγερση του Νοέμβρη ήταν εκλεγμένο μέλος στην πενταμελή επιτροπή αγώνα. Συνελήφθη…
Απαντά σε μια σειρά ερωτημάτων που καταλήγουν στο επίκαιρο και σήμερα ,50 χρόνια μετά: ποια Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στις 24 Ιουλίου 1974;
Ο Δανιήλ Σπαρτιάτης, ήταν φοιτητής Μαθηματικού Ιωαννίνων στην περίοδο της δικτατορίας, και είναι μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Φυλακισμένων -Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974.
Πηγή: militaire.gr
Σχόλιο GMR: Το άρθρο αποτελεί ουσιαστικά νομική καταγγελία εσχάτης μνημονιακής προδοσίας και χρήζει αυτεπάγγελτης εισαγγελικής παρέμβασης.
Εν τούτοις (δίχως η καταγγελία να χάνει την αξία της για όποιον θέλει να την αξιοποιήσει):
1) — Το [Το εν λόγω επιτελείο απολαύει ειδικής ασυλίας ενισχυμένης με ad hoc ρυθμίσεις περί ακαταδίωκτου, βρίσκεται εκτός ελέγχου και λογοδοσίας και χειραγωγεί όλο και πιο απροκάλυπτα τον “ανεξάρτητο” και θεμελιώδη για το καθεστώς θεσμό της Δικαιοσύνης.], δεν είναι σωστό, διότι, υπάρχουν άπειρες δυνατότητες δικαιϊκοκοινωνικής αποδόμησης αυτής της (ντε φάκτο, πάει και τελείωσε, έτσι δίχως καμιά επεξεργασία του ζητήματος;;;) “ασυλίας” και εν συνεχεία πολιτικής περιθωριοποίησης των υπαιτίων.
2) — Οι δύο παρακάτω υπογραμμισμένες λέξεις, αφορούν σε σχέση και με το (1) πιο πάνω, την ΠΛΗΡΗ ανυπαρξία έστω και ελάχιστου νομικού προβληματισμού, στο ζήτημα της εσχάτης μνημονιακής προδοσίας(=κακούργημα). Αν η προδοσία φταίει, φταίνε και οι υπαίτιοι, η δε παντελής αποσιώπηση (ουδείς δέχεται συζήτηση “ούτε καν με ένα καφέ” βρε αδελφέ!) της νομικής παραμέτρου του εγκλήματος και των νομικοκοινωνικών δυνατοτήτων επί του ζητήματος, καθίσταται αντικειμενικά, συνένοχος στο κακούργημα.
[Έτσι φαίνεται ο τραγικός κύκλος που άνοιξε με μια κραυγαλέα προδοσία να ολοκληρώνεται σήμερα με μια εθελούσια –και με διακομματική συναίνεση– πλήρη δορυφοροποίηση της χώρας υπό την εποπτεία του εισβολέα της Κύπρου και σε μετατροπή της από ανεξάρτητο κράτος σε ΝΑΤΟϊκό χώρο, σε “πεδίο βολής φτηνό”. Αυτό αποτελεί μια νέα συνθήκη, καθόσον πλέον όλο και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, μαζί τους και οι αποκλεισμένες πριν το 1974, ενσωματώνονται σε αυτή την συναίνεση της υποτέλειας.]
_.
Διον. Δρόσος , 19 Ιουλίου 2024
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Η πανηγυρική διάρρηξη της μεταπολιτευτικής “δημοκρατικής ομαλότητας” επήλθε με την υπογραφή των μνημονιακών δεσμεύσεων. Στην περίοδο ανωμαλίας που εγκαινίασαν τα μνημόνια, χαρακτηριστικές είναι δύο τουλάχιστον οφθαλμοφανείς περιπτώσεις παραβίασης της εκφρασμένης εκλογικά λαϊκής εντολής.
Η πρώτη είναι η αποτροπή του δημοψηφίσματος που σχεδίαζε ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός και η συνακόλουθη αντικατάσταση της εκλεγμένης κυβέρνησής του, χωρίς προσφυγή σε νέες εκλογές. Η δεύτερη αφορά στην ανατροπή του συντριπτικού αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2015 κατά της νέας μνημονιακής σύμβασης. Δεν πρόκειται βεβαίως για δυο μεμονωμένες “παρατυπίες” για την δημοκρατία μας…
Η συνεχής συρρίκνωση των ελευθεριών και των πολιτικών δικαιωμάτων, η υπαγωγή των δανειακών συμβάσεων στο αγγλικό δίκαιο, το PSI, η απροκάλυπτη παραβίαση της ιδιωτικότητας μέσω προχωρημένων συστημάτων παρακολούθησης, η εξαγορά των ΜΜΕ, η μετάθεση αποφασιστικών εξουσιών σε διεθνή μη εκλεγμένα και μη λογοδοτούντα επιτελεία (όπως το Eurogroup) κ.α. αποτελούν λογικά συνεπείς και αναμενόμενες στιγμές στην εδραίωση ενός παγκοσμιοποιημένου συστήματος εξουσίας. Η μόνη σχέση αυτού του συστήματος εξουσίας με τη δημοκρατία είναι η ιδεολογικά σκόπιμη εμμονή του να αυτοχαρακτηρίζεται και να αυτοσυγχαίρεται, χρησιμοποιώντας παράγωγα αυτής της λέξης.
Η βαθιά αντιδημοκρατικότητα του συστήματος διακυβέρνησης επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει, συνολική αναθεώρηση του πολιτικού μας λεξικού. Η όποια απόπειρα κριτικού λόγου και πράξης οφείλει να επαναπροσδιορίσει το περιεχόμενο της πολύπαθης έννοιας της δημοκρατίας. Το αντίθετο θα διαιωνίσει τον μοιραίο συνδυασμό στεγανοποίησης από κάθε λαϊκό έλεγχο των κέντρων εξουσίας, με το διογκούμενο ρεύμα λαϊκής αδιαφορίας και παραίτησης. Συνδυασμός που πάντα χαρακτηρίζει τις ιστορικές περιόδους πολιτικής και ηθικής διαφθοράς, σήψης και εντέλει πολέμων.
………………….
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΡΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ “ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ Ο ΛΑΟΣ;“:
Βραδιά δημοκρατικού προβληματισμού λοιπόν, στον Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ.
Πολύ δημοκρατικά, εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποι τριών σούπερ οργανωμένων μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και μιας επίσης πολυπλόκαμα οργανωμένης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιπολιτευόμενης τους πάντες μη οπαδούς της, στους δρόμους και αλλού και μέσω πάσης μορφής “αντιεξουσιαστικών” δράσεων.
Συζήτησαν λοιπόν όλοι αυτοί, προκειμένου να μας μάθουν περί δημοκρατίας, δηλαδή περί υποταγής σε μνημόνια από τις τρεις πρώτες δυνάμεις, περί αξίας μιας δημοκρατικής συζήτησης με αυτές, από την τέταρτη πολιτική δύναμη.
Το τι δουλειά είχαν εκεί οι εξαιρετικοί διανοούμενοι, κκ Δρόσος-Σκλαβούνος και μάλιστα ως άτομα μη διαθέτοντα οργανωμένο υπόβαθρο (που ενδεχόμενα, αυτό το υπόβαθρο θα είχε κάτι σχεδιάσει ως παραπέρα προοπτική με αφορμή αυτή την συζήτηση), παραμένει στενάχωρη απορία.
Σχετική πάντως με όλα τα παραπάνω, παραμένει σε ισχύ η στάση της G-M-R https://greek-market-research.com/clink/epistoli-pros-ko-s-seferiadi/ .
——————————————
Υστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε τον λόγο για τον οποίο σχολιάζουμε επί των άρθρων και επί των καταστάσεων που αναρτούμε: https://greek-market-research.com/article/ki-omos-quot-archisyntaktes-quot-stoys-istotopoys-einai-oi-algorithmoi-tis-google/ .
—————————————-
Συμπλήρωση της 7/7/2024
Το σχόλιο της G-M-R συμπληρώνεται με το που διαπιστώσαμε τα ακόμα πιο στενάχωρα αυτής της βραδιάς, όπως τα σχολιάζουμε στον σύνδεσμο Η Εποχή της ελλειματικής δημοκρατίας όπου περιέχεται η ομιλία του κου Γ.Σκλαβούνου.
Συμπληρώνεται επίσης το σχόλιο και με την άποψη του κου Δ. Δρόσου Για ποιους εξοπλισμούς ματώνουν οι Έλληνες; – Εθνική άμυνα και ΝΑΤΟ, από τον οποίο, επιμένουν να περιμένουν κάποια συνέργεια οι “…άλλες συνθήκες ηθικής και πνευματικής διαθεσιμότητας των λαϊκών δυνάμεων…” από τις οποίες μάλιστα άλλες, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ συνθήκες και δυνάμεις, έχει “… χρησιμοποιηθεί βαρύτατη ορολογία για τον χαρακτηρισμό των επιλογών της ιθύνουσας πολιτικής τάξης“.
Μάλιστα συνοδευόμενη αυτή η ορολογία και από τριπλοσυνδυασμό αγωνιστικότητας – νομικών ενεργειών – πολιτικών αρχών (δ.ά.δ.α. δικαιισύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης και από διαρκή συνέπεια σε ολιστικό επιχειρησιακό σχέδιο πολιτικής και νομικής (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ & ΗΘΙΚΗΣ) αποδόμησης και εξουδετέρωσης των υπαιτίων Χρεοκρατίας-έξωθεν εξάρτησης όπως βλέπετε στον σύνδεσμο Επιστολή προς κο Σ. Σεφεριάδη.
Στην έξωθεν εξάρτηση προσθέστε και το συγκεκριμένο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΗΠΑ
Εν ολίγοις, για να μην περιμένουμε απαθείς Κάθε που βρέχει Εκλογές, ο τόπος έχει ανάγκη από “άλλες συνθήκες ηθικής και πνευματικής διαθεσιμότητας των διανοουμένων” ( Οι διανοούμενοι και ο κουβάς της “γενικής ελευθερίας” ) στο πλευρό του ποικιλοτρόπως αγωνιζόμενου λαού και όχι μόνο σε επιστημονικές αίθουσες, στα ΜΜΕ (ενδεικτικά Κεντροαριστερά: Δεν είναι θέμα συσκευασίας, αλλά περιεχομένου.) και σε συνέδρια πχ Επιστολή προς Α. Τσακρή και Οργανωτική επιτροπή του yparxiakoellada.gr.
_.
Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, 23 Απριλίου 2024
Τρίτη 23 Απριλίου 2024
19.00, Κεντρική Αίθουσα
Πρόγραμμα
Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, Καθηγητή Βασίλειο Κωνσταντινόπουλο
Προλογισμός από τον Β’ Αντιπρόεδρο του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, κ. Μανόλη Χατζηνάκη
Εισαγωγική θεώρηση από τον Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, Μιχάλη Σπουρδαλάκη, με θέμα: «Δημοκρατικοί θεσμοί και λειτουργίες στον σύγχρονο κόσμο. Προκλήσεις και προοπτικές».
Παρεμβάσεις
Λούκα Κατσέλη, Ομότ. Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Γεν. Διευθύντρια ΕΔΕΜ
«Οικονομία και κοινωνία».
Νίκος Θεοχαράκης, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του ΕΚΠΑ
«Οικονομία και δημοκρατία».
Δημήτρης Οικονόμου, Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
«Ανισότητες και δημοκρατία».
Αριστομένης Συγγελάκης, Πανεπιστημιακός, Γραμματέας του ΕΣΔΟΓΕ, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, Μέλος του Δ.Σ. του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
«Ιστορική μνήμη και δημοκρατία».
Πέτρος Στεφανέας, Καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης στο Ε.Μ.Π.
«Η ηλεκτρονική δημοκρατία στην υπηρεσία της δημοκρατίας».
Κώστας Παπαδάκης, Δικηγόρος, ακτιβιστής, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
«Αυτοδιοίκηση και δημοκρατία».
Αντώνης Σαχπεκίδης, Φιλόλογος, Συγγραφέας, μελετητής του Θουκυδίδη
«Αρχαία ελληνική δημοκρατία και σύγχρονος κόσμος».
Γιώργος Σκλαβούνος, Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος
«Το ενιαίο και αδιαίρετο πολιτισμού και πολιτικής»
Διονύσης Δρόσος, Καθηγητής Ηθικής Φιλοσοφίας
«Ηθική και πολιτική δημοκρατία».
Χάρης Καστανίδης, π. βουλευτής, Υπουργός
«Από τη μεταδημοκρατία στη συμμετοχική δημοκρατία».
Γιάννης Πυργιωτάκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής, π. Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης
«Εκπαίδευση, παιδεία και δημοκρατία».
Άγγελος Συρίγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου, βουλευτής
Διάρκεια παρεμβάσεων: 5 λεπτά.
Ακολουθεί διάλογος, ερωτήσεις και τοποθετήσεις. Χρόνος: 3 λεπτά.
Οργάνωση – Συντονισμός:
Μανόλης Χατζηνάκης, Β΄ Αντιπρόεδρος του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
Δανάη Κωνσταντινοπούλου, Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, Υποψήφια Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Δικαίου, Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α.
Πηγή: lsparnas.gr
Σχόλιο GMR: Το ζουμί των θέσεων της ΠτΔ στοχεύει, δείτε στο τέλος του κειμένου, εδώ: “… περιγράφεται πλαίσιο αρχών για την τροποποίηση της καθημερινής δικαστικής πρακτικής;”
Αθαν. Μπούνταλης, 4 Απριλίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Το άρθρο της κας Σακελλαροπούλου στην Εφημερίδα των Συντακτών τον Ιανουάριο είχε προκαλέσει ποικίλη κριτική (π.χ. από τον Γιώργο Παπαδόπουλο-Τετράδη, τον Γ. Παναγιωτακόπουλο και τον “Δρόμο της Αριστεράς”). Μια επιφανειακή ανάγνωσή του δίνει την εντύπωση γενικόλογης ηθικολογίας, γραμμένης χωρίς κορυφώσεις και χωρίς κατακλείδα. Όμως, μια τέτοια ανάγνωση ίσως αδικεί το άρθρο της. Θεωρώ δεδομένο ότι η κα Σακελλαροπούλου γνωρίζει να δομεί ένα κείμενο (δεν είναι προφορική συνέντευξη) με ακρίβεια και εσωτερική συνέπεια και ότι οι λογικές συνεπαγωγές του δεν είναι προϊόν απροσεξίας.
Ξεκινώ από την 2η και 3η παράγραφο (έμφαση δική μου) όπου εισάγονται αξιωματικές, αλλά και αξιακές, παραδοχές: «Σε αυτή την περιεκτική αντίληψη για τη δημοκρατία οι μειοψηφίες θωρακίζονται απέναντι στην τυραννία της πλειοψηφίας, ενώ τα θεσμικά αντίβαρα, η διάκριση των εξουσιών και ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, θέτουν όρια στη λαϊκή κυριαρχία και την κρατική εξουσία. Τα δικαιώματα δεν εξαντλούνται σε εφήμερες νομικές κατασκευές, αντιθέτως φέρουν καθολικές ηθικές και πολιτικές αξιώσεις. Είναι σημεία του σύγχρονου ανθρωπισμού που δεν καθορίζουν μόνο τον νομικό μας πολιτισμό, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο της ζωής μας».
Πρώτον, υπάρχει ένα δίπολο πλειοψηφίας-τυράννου και μειοψηφίας-θύματος. Η πλειοψηφία θεωρείται τυραννική εκ προοιμίου και όχι κατ’ εξαίρεση. Δεύτερον, η λαϊκή κυριαρχία και η κρατική εξουσία είναι μάστιγες που χρήζουν περιορισμού. Τρίτον, τα δικαιώματα δεν απορρέουν από το νόμο, άρα δεν είναι «εφήμερα» και μεταβλητά. Απορρέουν από «ηθικές αξιώσεις» άχωρες και άχρονες σαν τον Θεό. Αυτό το χωρίο έχει κάτι να ζηλέψει τόσο από τα ευκλείδεια αξιώματα όσο και από το Σύμβολο της Πίστεως: αφού ορίζεται αξιωματικά ο άξονας καλού-κακού, θεμελιώνεται δογματικά η ύπαρξη αξιών άνωθεν παραδοθεισών στις ανθρώπινες κοινωνίες, κάτι σαν τις Δέκα Εντολές.
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
—————————————————————
ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ:
Το Μανιφέστο της κας Προέδρου – Δικαστικός ακτιβισμός
Το Μανιφέστο της κας Προέδρου – “Αεροπειρατεία” στους θεσμούς
Σχόλιο GMR: Κριτική ΑΠΟΔΟΧΗ της “μετά”μνημονιακής ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ…, αλλά και μετά βδελυγμίας ΑΠΟΡΡΙΨΗ σχεδόν από το σύνολο των υπογραφόντων της https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/ .
Παρά την αντι-συνεργειακή στάση σε ταξικά και αντι-μνημονιακά ζητήματα των περισσότερων που υπογράφουν (με πολλούς από τους οποίους μέρος της G-M-R συνυπήρξε στην ίδια πλευρά αλλά με διαφορετική ουσιαστική πολιτική αντίληψη), η G-M-R απέστειλε την παρακάτω επιστολή προς τον σεβαστό για το δημιούργημα του debtocracy, Άρη Χατζηστεφάννου: ακολουθεί το e-mail που αποστείλαμε…
—————————————–
Κε Χατζηστεφάνου καλησπέρα σας,
Το εν λόγω email μας αφορά παράκληση “για την υποστήριξη από εσάς της αντι- Debtocracy ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ πρότασης-προσπάθειας της G-M-R. Αναμένουμε την θετική απάντηση σας προκειμένου να προχωρήσει η προτεινόμενη δημόσια αντι-debtocracy πραγματογνωμοσύνη-αντίσταση-απελευθέρωση. https://greek-market-research.com/article/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/
—————————————–
Συμπληρώνουμε ως προς το Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών: https://info-war.gr/diktyo-yperaspisis-dimokratikon-ele/ .
Αναμένουμε την απάντηση του Άρη Χατζηστεφάνου, εξέχοντος (λόγω Debtocracy οπωσδήποτε) μέλους του Δικτύου, ως επιβεβαίωση των ανωτάτου επιπέδου ταξικών και δικαιϊκών αντανακλαστικών του Α.Χ. και των λοιπών υποστηρικτών του ΔΥΔΕ (προηγούμενο σχετικό σχήμα η “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ” που υποστηριζόταν από το ΚΚΕ με επικεφαλής τον Δημήτρη Καλτσώνη) .
_.
Δημ. Καλτσώνης, 29 Μαρτίου 2021
Δελτίο τύπου
Θέμα: Συνέντευξη τύπου
Οι υπογράφοντες, που ιδρύουμε το Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών (βλ. δεύτερο συνημμένο), σας καλούμε στη διαδικτυακή συνέντευξη τύπου που θα παραχωρήσουμε την Πέμπτη 1 Απριλίου 2021 ώρα 12:00 στον σύνδεσμο:
(θα μεταδοθεί αργότερα από το youtube στο κανάλι του Δικτύου Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών)
Στη συνέντευξη έχουν κληθεί να παρέμβουν η Πρωτοβουλία δικηγόρων και νομικών για τις δημοκρατικά δικαιώματα, η Πρωτοβουλία καλλιτεχνών για τα δημοκρατικά δικαιώματα ενάντια στον αυταρχισμό και η Πρωτοβουλία εργαζομένων και συνδικαλιστών ενάντια στον αυταρχισμό, την καταστολή και το αστυνομικό κράτος.
Δίκτυο Υπεράσπισης Δημοκρατικών Ελευθεριών
Το τελευταίο διάστημα τα πλήγματα στις δημοκρατικές ελευθερίες και τα συνταγματικά δικαιώματα, στην ίδια τη δημοκρατία συσσωρεύονται με ρυθμό ραγδαίο. Ποτέ άλλοτε από τη μεταπολίτευση δεν συσσωρεύτηκαν τόσα άμεσα πλήγματα και αντιδημοκρατικές θεσμικές παρεμβάσεις που ενισχύουν την αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Η τάση αυτή δεν είναι προϊόν αποκλειστικά του τελευταίου έτους, ούτε χαρακτηρίζουν μόνο τη χώρα μας αλλά σχεδόν όλον τον πλανήτη, την Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ κ.α. Η πανδημία αξιοποιείται συστηματικά ως πρόσχημα για την παραβίαση του Συντάγματος και τη δραστική συρρίκνωση των ελευθεριών. Η κοινωνία μας βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο μιας ιστορικής οπισθοδρόμησης.
Τις τελευταίες δεκαετίες σημειώθηκαν διάφορα πλήγματα στις ελευθερίες (“αντιτρομοκρατική” νομοθεσία, Συνθήκη Σένγκεν, προσωπικά δεδομένα, ιδιώνυμο στους πλειστηριασμούς, περιστολή του δικαιώματος στην απεργία κά.). Κορυφαίοι νομικοί όπως ο Γ.- Α. Μαγκάκης, ο Ι. Μανωλεδάκης και πολλοί άλλοι είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ήδη από τη δεκαετία του 1990. Ιδίως η διόγκωση και η παγίωση της ειδικής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας, από το 2001 ως και σήμερα, δημιουργεί ένα νομοθετικό υπερόπλο όχι κυρίως για την αντιμετώπιση μορφών τρομοκρατίας αλλά για τον εκφοβισμό και καταστολή των δικαιωμάτων του λαού.
Σχόλιο GMR: Αν τώρα δεν στραφούμε, και σε, Ιωβηλαίο , και σε, Σοσιαλισμό= Δημοκρατία σε Εφαρμογή , πότε περιμένουμε να αποδείξουμε την Πίστη μας (=Η Αγάπη, όταν πλησιάζει το Θείον) και την συναίσθηση του κοινού (εκ του communis= υπομονή και αγάπη για τον Άνθρωπο ) σκοπού, αμφοτέρων για την Σωτηρία του Ανθρώπου;
_.
CEO Moderna, 14 Ιανουαρίου 2021
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Moderna προειδοποίησε την Τετάρτη ότι ο κορονοϊός που έφερε τις παγκόσμιες οικονομίες στα όριά τους θα μας συντροφεύει “για πάντα”.
Αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας και οι ειδικοί μολυσματικών ασθενειών έχουν δηλώσει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Covid-19 να γίνει ενδημική ασθένεια, πράγμα που σημαίνει ότι θα εμφανίζεται σε κοινότητες ανά πάσα στιγμή, αν και είναι πιθανό σε χαμηλότερα επίπεδα από ό,τι τώρα.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Moderna Stephane Bancel φάνηκε να συμφωνεί την Τετάρτη ότι η Covid-19 θα γίνει ενδημική, λέγοντας ότι “ο SARS-CoV-2 δεν θα φύγει”.
“Θα ζήσουμε με αυτόν τον ιό, ίσως για πάντα”, είπε κατά τη διάρκεια συζήτησης στο πλαίσιο του Συνεδρίου Υγείας της JPMorgan.
Οι αξιωματούχοι Υγείας θα πρέπει να παρακολουθούν συνεχώς νέες παραλλαγές του ιού, έτσι ώστε οι επιστήμονες να μπορούν να παράγουν εμβόλια για την καταπολέμησή τους, είπε. Ερευνητές στο Οχάιο δήλωσαν την Τετάρτη ότι ανακάλυψαν δύο νέες παραλλαγές που πιθανότατα προέρχονται από τις ΗΠΑ και ότι μία από αυτές έγινε γρήγορα το κυρίαρχο στέλεχος στο Κολόμπους του Οχάιο, για μια περίοδο τριών εβδομάδων στα τέλη Δεκεμβρίου και στις αρχές Ιανουαρίου.
Το εμβόλιο της Moderna έχει εγκριθεί από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων για χρήση σε Αμερικανούς ηλικίας 18 ετών και άνω.
Αμερικανοί αξιωματούχοι αγωνίζονται να διανέμουν δόσεις και αυτού αλλά και του εμβολίου των Pfizer/BioNtech, αλλά πιθανότατα θα χρειαστούν μήνες πριν οι ΗΠΑ να μπορούν να εμβολιάσουν αρκετά άτομα για να επιτύχουν ανοσία της αγέλης, πράγμα που σημαίνει ότι ο ιός δεν θα έχει αρκετούς νέους ξενιστές για να εξαπλωθεί. Ωστόσο, ο Μπάνσελ είπε την Τετάρτη ότι αναμένει ότι οι ΗΠΑ θα είναι μία από τις πρώτες μεγάλες χώρες που θα επιτύχουν “επαρκή προστασία” από τον ιό.
Υπάρχουν ήδη τέσσερις κορονοϊοί που είναι ενδημικοί σε όλο τον κόσμο, αλλά δεν είναι τόσο μεταδοτικοί ή θανατηφόροι όσο η Covid-19, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Πηγή: capital.gr
G-M-R, 5 Ιουλίου 2020
Δύο σχετικες αναφορές :
– Από το ΒΙΠΕΡ614/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΥΡΟΣ 1976 «Ανθρώπινος λόγος» (του ΡΟΖΕ ΓΚΑΡΩΝΤΥ 31 Δεκεμβρίου 1974):
Αλλά η αυτοδιαχείριση, δηλαδή η διαχείριση από τη βάση δεν περιορίζεται μόνο σ΄ ένα σύστημα συνεταιρισμών: είναι μιά έννοια για την κοινωνία γενικά, στην οποία κάθε άτομο γίνεται κέντρο πρωτοβουλίας, δημιουργίας και ευθύνης σε όλους τους τομείς: της οικονομίας, της πολιτικής, της κουλτούρας. Η έννοια αυτή δεν είναι ούτε ατομικιστική, ούτε ολοκληρωτική, αλλά βασίζεται, για όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες, στις κοινότητες της βάσης.
Στον πολιτικό τομέα η Κομμούνα του Παρισιού έδωσε ένα τέτοιο παράδειγμα δημιουργώντας μιά κυβέρνηση «γ ι ά τον λαό και από τον λ α ό », χωρίς τη μεσολάβηση, την αντιπροσώπευση της εξουσίας, την αλλοτρίωση, από ένα κοινοβούλιο ή ένα κόμμα. Όλα τα μέτρα της εμπνέονται από τρείς βασικές αρχές:
1. – Άμεση δημοκρατία, δηλαδή όχι μεταφορά της εξουσίας στο όνομα μιας δήθεν αντιπροσωπευτικής εξουσίας ή παροχής πληρεξουσιότητας «εν λευκώ» από τη βάση, αλλά πραγματικής κατανομής της εξουσίας στη βάση.
2. – Οικονομική αυτοδιαχείριση, δηλαδή ίδρυση οργανισμών που να μην είναι ούτε ιδιωτικοί ούτε κρατικοί, αλλά να τους διαχειρίζονται ακριβώς εκείνοι που τους χρησιμοποιούν συγκεντρωμένοι σε κοινότητες βάσης.
3. – Πολιτική ομοσπονδία που τείνει να υποκαταστήσει τον γιγαντισμό των συγκεντρωτικών εθνικών κρατών με ενότητες σε ανθρώπινη κλίμακα.
Αυτή την Κομμούνα του Παρισιού ο Μάρξ και αργότερα ο Λένιν τη θεωρούσαν σαν την πρώτη «σοσιαλιστική δημοκρατία», ενώ η «δικτατορία του προλεταριάτου» είναι η μορφή που παίρνει αναγκαστικά η σοσιαλιστική δημοκρατία, όταν αντιμετωπίζει αντεπαναστατική επίθεση τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό. …
… Η αυτοδιαχείριση δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνεργατισμό του Προυντόν, πρώτα – πρώτα γιατί δεν είναι μόνο μιά καινούργια μορφή οργάνωσης και διεύθυνσης της επιχείρησης. Γιατί η δ ι α χ ε ί ρ ι σ η , είτε είναι α υ τ ο διαχείριση από τους ίδιους τους εργαζόμενους, είτε ε τ ε ρ ο διαχείριση (από έναν εργοδότη, ή από μια γενική καπιταλιστική διεύθυνση, ή από μιά συγκεντρωτική κρατική διεύθυνση, όπως γίνεται στο σοβιετικό πρότυπο) δεν αφορά παρά μόνο τα μ έ σ α.
Η α υ τ ο δ ι α χ ε ί ρ ι σ η τ ω ν μ έ σ ω ν όμως δεν έχει πλήρες νόημα παρά μόνο σε μιά κοινωνία βασιζόμενη στον α υ τ ο κ α θ ο ρ ι σ μ ό τ ω ν σ κ ο π ώ ν .
Το βασικό πρόβλημα είναι να γίνεται η εκλογή των σκοπών από την κοινωνία συνολικά ξ ε κ ι ν ώ ν τ α ς α π ό τ η β ά σ η, και όχι να γίνεται «από πάνω», στο όνομα μιας απόλυτης γνώσης που ισχυρίζεται ότι έχει για βάση της είτε μιά θρησκευτική αποκάλυψη, είτε έναν αιώνιο ορθό λόγο, είτε μιάν «επιστήμη» προσκομιζόμενη στη βάση «από έξω».
- Το ζήτημα της δημοκρατίας στα επαναστατικά κόμματα περιλαμβάνει την αντανάκλαση της κοινωνικής κάθε φορά δημοκρατίας εντός των επαναστατικών κομμάτων, δηλαδή, κατά πόσον οι δημοκρατικά αναπτυσσόμενες και πραγματοποιούμενες κοινωνικές θεματολογίες και πρώτα πρώτα οι θεματολογίες των χώρων εργασίας, βρίσκουν ισόρροπη και προωθητική βέβαια δημοκρατική μεταχείριση εντός των κομμάτων.
Αξίζουν οι απόψεις του Γκράμσι στο βιβλίο του «τα εργοστασιακά συμβούλια και το κράτος της εργατικής τάξης» εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ Αντονιο Γκράμσι Τόμος Δ, για τα εργοστασιακά συμβούλια (ουσιαστική-σε βάθος ανάληψη αυτοδιαχειριζόμενων εργατικών πρωτοβουλιών στον οικονομικό τομέα): σελ. 91-92 «Ξεκινώντας τώρα από αυτό το κύτταρο, δηλαδή από το εργοστάσιο που το βλέπει σαν ενότητα, σαν πράξη δημιουργίας ενός ορισμένου προϊόντος, φτάνει ο εργάτης στην κατανόηση μιας ολοένα και πιο πλατειάς ενότητας, μέχρι το έθνος, που είναι στο σύνολό του ένας γιγαντιαίος μηχανισμός παραγωγής που χαρακτηρίζεται από τις εξαγωγές και τις εισαγωγές του, δηλαδή από το σύνολο του πλούτου που ανταλλάσσει με ένα ισοδύναμο σύνολο πλούτου που προέρχεται από όλα τα μέρη του κόσμου, από τους πολυάριθμους άλλους γιγαντιαίους μηχανισμούς παραγωγής στους οποίους είναι διαιρεμένος ο κόσμος. Άρα ο εργάτης είναι παραγωγός, επειδή απόχτησε συνείδηση της λειτουργίας του μέσα στην παραγωγική διαδικασία και σε όλους τους αναβαθμούς της: από το εργοστάσιο ως το έθνος και ως τον κόσμο.».
ΚΛΕΙΔΙ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ:
Από οικονομικοδικαιϊκής άποψης με βάση τα σημερινά παγκόσμια δεδομένα (διότι τα προβλήματα κοινωνίας και φύσης δεν έχουν τέλος), ο ασφαλέστερος τρόπος πλησιάσματος της Δημοκρατίας, είναι η προώθηση της ιδέας (ως πολιτική άποψη) της εφαρμογής της ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ.
Χωρίς αυτό το προ-απαιτούμενο, οποιαδήποτε αναφορά σε Δημοκρατία, εξυπηρετεί (αντικειμενικά) την ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ, της διαιώνισης της “εγγενούς ανισότητας των μερών”(*).
Ταυτόχρονα, η πολιτική συμμαχία υπέρ της ΠΛΗΡΟΥΣ απασχόλησης (που πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν πως “Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ως εκβιαστικό εργοδοτικοκυβερνητικό όπλο κατά του αντιμνημονιακού λαού, που κατηγορείται από διανοούμενους για “καναπέ”), ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ”, άρα, ας οργανωθούν οι διανοούμενοι για να ακολουθήσει και ο λαός που επανειλημμένα ΜΟΝΑΧΟΣ ξεσηκώθηκε, 2011-2014 + δημοψήφισμα 2015 και ΕΛΛΕΙΨΕΙ οργάνωσης ηττήθηκε), μεταφέρει σε ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ, την διαμάχη για τα “επέκεινα”(**), εξουδετερώνοντας και τις νεοφιλελεύθερες, μετανεωτερικές, “πατριωτικές” (με πρόσδεση στο άρμα των εγχώριων και εξωχώριων ισχυρών/όχι λαών και στο αντιπροσωπευτικοκοινοβουλευτικό τους εποικοδόμημα), “κομμουνιστικές ” (με πρόσδεση στον αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό) δηθενιές.
Η ΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΛΑΪΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
(*) βλέπετε σχόλια επί διακινούμενων απόψεων:
https://greek-market-research.com/article/i-aristera-os-therapainida-tis-diethnoys-ton-agoron/
(**) τις πέραν του άμεσου προβλήματος “ιδεολογικές” διαφορές, διαφορές που τρέφουν ποικιλοτρόπως σε βαρος, των μη απασχολούμενων, των υποαπασχολούμενων, των απασχολούμενων και εκμεταλλευομένων, ΟΛΟΥΣ τους ατομικούς, κομματικούς, εν πάσει περιπτώσει, αντιπροσωποκοινοβουλευτικούς (εγγενώς αντι-δημοκρατικούς) εγωισμούς.
Ανδρ. Δημητρόπουλος, 16 Απριλίου 2020
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΗ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Κυρίες και Κύριοι,
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους διοργανωτές, το ίδρυμα ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΗ, προσωπικά την κ. Κατερίνα Πορφυρογένη και να καλωσορίσω εκ μέρους της Νομικής Σχολής Αθηνών τους συναδέλφους από το Εξωτερικό, οι οποίοι με τις θαυμάσιες πράγματι εισηγήσεις τους, στην κυριολεξία του όρου μας έκαναν σοφότερους. Eίναι μεγάλο πράγμα να ακούς για δημοψήφισμα από Ελβετικά και ιταλικά χείλη, διότι είναι ένας θεσμός, ο οποίος πράγματι έχει ευδοκιμήσει στην Ελβετία αλλά και στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια. Η παρουσία μου εδώ οφείλεται σε πολλούς λόγους. Πράγματι ένιωσα την υποχρέωση να συμμετάσχω σε αυτό το Συνέδριο που έχει τον τίτλο «Σύγχρονη Δημοκρατία και Δημοψήφισμα». Δύο από τα βιβλία μου έχουν ακριβώς αυτούς τους τίτλους (Η Δομή και η Λειτουργία της σύγχρονης Δημοκρατίας 1974. Το Δημοψήφισμα 1997). Έχουμε επίσης ιδρύσει ήδη από το 1994 την «Ένωση Ενεργών Πολιτών», στην οποία δραστηριοποιούνται πολλοί πανεπιστημιακοί, άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, νομικοί, Πρόεδροι Δικηγορικών Συλλόγων κλπ. Έχουν διοργανωθεί πάρα πολλές διαλέξεις ανά την Ελλάδα, ακριβώς με αυτό το αντικείμενο, δηλαδή το Δημοψήφισμα σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Μάλιστα είμαστε σε συζητήσεις με τον Δικηγορικό Σύλλογο Βόλου, για τη διοργάνωση μίας ομιλίας ανάλογου περιεχομένου και στην πόλη σας. Με την Ένωση Ενεργών πολιτών έχουμε διοργανώσει επτά τοπικά δημοψηφίσματα. Σε ένα μάλιστα από αυτά στη Νέα Φιλαδέλφεια, που έγινε σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση έλαβαν μέρος 12.000 πολίτες. Η απόφαση αφορούσε την επέμβαση που ήθελε ο Δήμαρχος της περιοχής να πραγματοποιήσει, στο γνωστό άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας.
Σχόλιο GMR : Πώς ένας “επώνυμος” αγωνιστής κατά της δικτατορίας δεν έχει αντιληφθεί κάτι για Γερμανική Κατοχή – Χρεοκρατία;
Έπειτα φταίει ο “χωρίς περγαμηνές”, ο “καθόλου αυθεντία” λαός, ασχέτως αν την περίοδο 2011-2015 (του ΟΧΙ) αυτός ο λαός υπέστη τα ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ Αντίποινα και την Καταστολή, επειδή δεν συμμορφώθηκε, με την Δόλια Μνημονιακή Παραπλάνηση, τους Μνημονιακούς Εκβιασμούς, δεν Εξαγοράστηκε από τον Κατοχικό Αντιπροσωπευτικό Κοινοβουλευτισμό (μετρήστε τα παραπάνω ποινικά αδικήματα που συνοδεύουν το αρχιποινικό αδίκημα της εσχάτης προδοσίας).
Βασ. Πεντάρης , 25 Ιουλίου 2019
«Γιατί δεν θα πάω στη γιορτή αποκατάστασης της Δημοκρατίας» είναι ο τίτλος επιστολής του Κρητικού αγωνιστή κατά της δικτατορίας, Βασίλη Πεντάρη, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, όπου αναλύονται οι λόγοι για την άρνησή του να παρευρεθεί στη χθεσινή γιορτή της Δημοκρατίας που διοργάνωσε η Προεδρία της Δημοκρατίας.
«Εμείς που ζήσαμε το καθεστώς της στρατιωτικής δικτατορίας, μας θυμίζει μέρες βίας, ανομίας, ταπείνωσης, ανελευθερίας», τονίζει στην επιστολή του που δημοσιεύεται στα «Χανιώτικα Νέα». Εξηγεί, μεταξύ άλλων, ο Βασίλης Πεντάρης:
«Δεν μπορώ να εορτάσω για τη Δημοκρατία, μαζί με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μαυρουδή Βορίδη που διακήρυσσε «Μόνο ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μπορεί να δώσει λύση». Αυτός που κατέλυσε τις δημοκρατικές ελευθερίες, που αιματοκύλησε την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, που απέσυρε τη Μεραρχία της Κύπρου ανοίγοντας τον δρόμο για την Κυπριακή Εθνική συμφορά!